فرهاد و هوشنگ هر دو بیمار یک آسایشگاه روانى بودند. یکروز همینطور که در کنار استخر قدم مى زدند فرهاد 

ناگهان خود را به قسمت عمیق استخر انداخت و به زیر آب فرو رفت.

 هوشنگ فوراً به داخل استخر پرید و خود را در کف استخر به فرهاد

رساند و او را از آب بیرون کشید.

وقتى دکتر آسایشگاه از این اقدام قهرمانانه هوشنگ آگاه شد، 

تصمیم گرفت که او را از آسایشگاه مرخص کند

هوشنگ را صدا زد و به او گفت: من یک خبر خوب و یک 

خبر بد برایت دارم. خبر خوب این است که مى توانى از 

آسایشگاه بیرون بروى، زیرا با پریدن در استخر و نجات 

دادن جان یک بیمار دیگر، قابلیت عقلانى خود را براى 

واکنش نشان دادن به بحرانها نشان دادى و من به این نتیجه رسیدم که این عمل تو نشانه وجود اراده و تصمیم در توست.